تبلیغات تبلیغات
بعد از پگاه آهنگرانی بازیگر نقش «تداعی» در فیلم «دختری با كفش‌های كتانی» و ترانه علیدوستی بازیگر نقش «ترانه» در فیلم «من ترانه پانزده سال دارم» این بار یك نسل سومی دیگر به نام «سوفی كیانی» نقش قهرمان نوجوان فیلم صدرعاملی را بازی كرده است. «سوفی» هم مثل «پگاه» و «ترانه» بهترین گزینه برای ایفای نقش «آیدا» است. هر چند كه به گفته خودش او و آیدا به لحاظ رفتاری و خصوصیات اخلاقی خیلی با هم فرق دارند اما قیافه «سوفی كیانی» انگ نقش «آیدا» است این بازیگر تازه وارد و با استعداد در هنرستان سوره، سینما خوانده و دوست دارد كارگردان شود. او در فیلم «رویای خیس» ساخته پوران درخشنده هم به عنوان دستیار كارگردان و هم بازیگر، دومین تجربه سینمایی خود را پشت سر گذاشته است. به بهانه بازی خوب «سوفی كیانی» در فیلم «دیشب باباتو دیدم آیدا» گفت‌وگویی انجام داده‌ایم: *آیا قبل از اینكه به عنوان بازیگر نقش «آیدا» انتخاب شوید دو فیلم قبلی آقای صدر عاملی «دختری با كفش‌های كتانی» و «من ترانه پانزده سال دارم» را دیده بودید? بله. اتفاقا آن موقع خیلی دلم می‌خواست جای «تداعی» و «ترانه» باشم و اصلا فكر نمی‌كردم قرار است سومین فیلم هم در این زمینه ساخته شود و من نقش قهرمان نوجوان آن را بازی كنم. *چرا دوست داشتید به جای «تداعی» و «ترانه» باشید? *حالا اگر به جای آقای صدر عاملی كارگردان دیگری شما را انتخاب می‌كرد باز هم دوست داشتید بازیگر شوید? *آیا بین شخصیت واقعی خودتان و آیدا شباهتی وجود دارد? *پس چطور خودتان را به شخصیت «آیدا» نزدیك كردید? *حتما برایتان خیلی سخت بود كه از قالب یك دختر شاد و پرشور به قالب یك دختر آرام و زودرنج فرو بروید? *فكر می‌كنید چه عاملی باعث شد تا شما از پس ایفای این نقش مشكل بر بیایید. آیا علاقه به كارهای قبلی آقای صدر عاملی هم در این موفقیت دخیل بود? خیلی زیاد. من خود آقای صدر عاملی را خیلی دوست دارم و فكر می‌كنم رابطه ایشان با نسل ما خیلی خوب است و بخوبی ما را درك می‌كند. شاید به همین خاطر این سه فیلم اینقدر خوب و تاؤیرگذار از كار در آمده‌اند. *شما داستان «بابای نورا» را هم خوانده‌اید? بله، همان موقع كه فهمیدم یك فیلمی قرار است بر اساس این داستان و توسط آقای صدر عاملی ساخته شود آن را خواندم. *آیا از قصه هم خوشتان آمد، یعنی شخصیت «نورا» هم به اندازه «آیدا» برایتان جذاب بود? من «آیدا» را خیلی بیشتر دوست دارم، چون فكر می كنم شخصیت «نورا» یه كمی سانازتر است یعنی بیشتر شبیه شخصیت «ساناز» در فیلم است. ولی «آیدا» خیلی آرامتر و ساده‌تر است و آن شلوغی‌های «نورا» را ندارد. *كاركردن در كنار بازیگران حرفه‌یی فیلم چطور بود? خیلی تجربه خوبی بود و كلا در صحنه‌های كه با آنها بازی داشتم خیلی راحت‌تر بودم تا صحنه‌یی كه قرار بود تنها بازی كنم. *صحنه‌های بازی با خاطره اسدی )ساناز( را دوست داشتی یا صحنه‌های مربوط به داخل آپارتمان آیدا را? اولین صحنه‌هایی كه فیلمبرداری شد مربوط به تنهایی‌های «آیدا» در اتاقش بود كه آن صحنه‌ها را خیلی دوست داشتم، صحنه‌های مربوط به آیدا و پدرش را كه آقای فروتنیان بازی می‌كردند را هم خیلی دوست داشتم. از صحنه‌های بازی با خاطره اسدی هم خیلی لذت بردم، كلا همه صحنه‌های فیلم را دوست داشتم. ضمنا من و خاطره جدای از فیلم در پشت صحنه با هم دوست صمیمی شده بودیم و همین مساله كمك می‌كرد تا در مقابل دوربین هم با هم راحت باشیم. *اولین باری كه تصویر خودت را روی پرده سینما دیدی چه حسی پیدا كردی? حس خیلی عجیبی داشتم، اصلا خودم را نمی‌شناختم با این حال همه‌اش به تصویر خودم نگاه می‌كردم و می‌گفتم چرا این شكلی شدم یا چرا اینطوری بازی می‌كنم. *آیا به عنوان بازیگر نقش «آیدا» خانواده «آیدا» را دوست داشتی? بله، به هرحال «آیدا» هم یك دختر نوجوان است كه در آن شرایط زندگی می‌كند و خانواده خوبی هم دارد كه در یك مقطع شرایط خاصی پیدا كرده است. *آیا برخورد دوستانتان با شما فرق كرده? از طرف من هیچ فرقی نكرده است، چون من هنوز هم همان رابطه قبلی‌ام را با آنها دارم و رفتارم هیچ فرقی نكرده ولی به هرحال نگاه آنها به من فرق كرده است و مثل سابق نیست. *شما با بازی در این فیلم به جمع خانواده سینما پیوسته‌اید آیا ازحضور در این جمع راضی هستید? به هرحال سینما عالم جذابی است و خیلی‌ها دوست دارند وارد این عرصه بشوند. ولی برای من سینما از دور جذاب بود و حالا كه ارتباط نزدیكتری با آن پیدا كردم می‌بینم كه خیلی هم دنیای زیبایی نیست. در واقع هرچه از آن دورتر باشیم با ارزش‌تر و قابل احترام‌تر است. *چطور شد كه برای فیلم «رویای خیس» خانم درخشنده انتخاب شدید? خانم درخشنده برای یكی از نقش‌های فیلمش نیاز به یك بازیگر نوجوان داشت كه بتواند نقش یك دختر 1615 ساله را بازی كند و چون فیلم آیدا را هم دیده بودند به من زنگ زدند و گفتند كه به دفترشان بروم. وقتی رفتم دید كه چقدر بزرگ شده‌ام و من چون به كارگردانی علاقه داشتم به عنوان دستیار ایشان همكاری كردم و یك نقش دیگر هم بازی كردم. *چه نقشی را بازی كرده‌اید? نقش یك دختری را بازی كرده‌ام كه عاشق پسری است و با او فرار می‌كند و به شمال می‌رود و آنجا با هم ازدواج می‌كنند ولی بعدا مشكلاتی برایشان پیش می‌آید. البته قصه در 30 سال پیش می‌گذرد و ما این شخصیت را در فلاش‌بك می‌بینیم. در كل «رویای خیس» فیلمنامه خوبی دارد. *دوست دارید در آینده بیشتر در چه نقش‌هایی بازی كنید، در واقع چه ویژگی‌هایی را برای انتخاب یك نقش در نظر می‌گیرید? برای من در وهله اول كارگردان فیلم خیلی مهم است. چون یك كارگردان خوب می‌تواند از یك فیلمنامه متوسط هم كار خوبی ارایه دهد. در مرحله بعدی نقشم است كه دوست دارم نقش‌هایی را بازی كنم كه جای كار داشته باشد و یك نقش معمولی نباشد. به هرحال چون اولین تجربه بازیگری‌ام در فیلم آقای صدرعاملی بوده كمی سخت‌گیرتر خواهم شد. چون دلم نمی‌خواهد كارهای بعدی‌ام ضعیف‌تر از نقش آیدا باشد. *سخت‌ترین صحنه‌یی كه در فیلم «آیدا» بازی كردید كدام بود? اولین پلانی كه بازی كردم خیلی سخت بود. در واقع صحنه سختی نبود ولی چون من اولین روز حضورم مقابل دوربین بود خیلی برایم سخت بود. *قشنگ‌ترین صحنه‌یی كه بازی كردید? سكانس خیاطی را خیلی دوست داشتم. صحنه دعوا با مادرم و بازی خودم در آن صحنه را دوست ندارم 
خب، به هر حال من هم در یك سنی بودم كه این شخصیت‌ها قرار داشتند و شاید بخاطر همین خودم را به آنها نزدیك احساس می‌كردم.
نه، اصلا. من چون فیلم‌های «دختری با كفش‌های كتانی» و «من ترانه پانزده سال دارم» را خیلی دوست داشتم بازیگر شدم، در حالی كه خودم به كارگردانی بیشتر علاقه داشتم و دارم.
نه، من زیاد شبیه آیدا نیستم. یعنی در واقع اصلا من آیدای خجالتی و درونگرا نیستم و اتفاقا خیلی هم سرزنده و پرجنب‌وجوش هستم و بیشتر شبیه «آیدا»ی آخر فیلم هستم.
من سعی كردم «آیدا» را آن طور كه هست باور كنم و واكنش‌های رفتاری و خصوصیات اخلاقی‌اش را بر طبق آن چیزی كه قرار بود باشد، درك كنم.
بله، خیلی سخت بود. چون من نه سابقه بازیگری داشتم و نه كلاس بازیگری رفته بودم، ضمنا در فیلم بازیگردان هم نداشتیم و كارم خیلی سخت‌تر شده بود. در واقع همه فیلم روی شخصیت «آیدا» متمركز شده بود و از یك داستان یك خطی تشكیل شده بود كه از اول تا آخر فقط همان جمله «ساناز» به «آیدا» را می‌فهمیم كه بعد از این باید تماشاچی را تا آخر فیلم همراه می‌كردیم، طوری كه هیچ‌كس از ادامه فیلم خسته نشود. همچنین چون شخصیت «آیدا» خیلی درونی بود من هم باید یك بازی درونی و كاملا حسی می‌كردم تا آیدا دیده شود و تماشاگر او را باور كند. و از این لحاظ باید بگویم خیلی نقش سختی بود. خصوصا اینكه با خودم خیلی فرق داشت.
ولی وقتی كمی از فیلم گذشت حس بهتری پیدا كردم و تازه آن وقت متوجه فیلم شدم و تازه «آیدا» را دیدم و راحت‌تر به تماشای فیلم پرداختم.
برخورد اطرافیان، خانواده و دوستانتان با این فیلم و بازیگر شدن شما چطور بود?
در مورد فیلم كه همه می‌گویند خوب است. البته اگر هم بدشان آمده باشد به خودم نمی‌گویند.)می‌خندد(
خانواده‌ام هم فیلم را دوست داشتند و می‌گفتند كه اصلا فكر نمی‌كردیم بتوانی یك روزی در فیلم بازی كنی و نقش یك دختر آرام و تا حدی خجالتی را بازی كنی. به هرحال برخورد آنها خیلی خوب بود.
*صحنه‌یی هم هست كه آن را دوست نداشته باشید?
آخرین پست ها
